Stilzitten. Voor de foto’s op deze site heb ik mijn best gedaan, maar in mijn werk ken ik dat woord niet. Ben ik niet in de Hoeksche Waard op pad voor een reportage of interview, dan speur ik wel naar nieuws of zit ik op de redactie van het AD en werk ik samen met collega's aan een mooie krant.
Het was vele jaren terug dat ik eindelijk de signalen oppikte dat schrijven misschien wel iets voor mij was. Mijn bijdragen aan het plaatselijke clubblad werden met enthousiasme gelezen en ik herinnerde me weer de verrassend positieve beoordelingen van mijn leraar Nederlands op mijn boekverslagen. Ook merkte ik dat steeds meer mensen gebruik wilden maken van mijn tekstuele diensten. Eerst lokaal, al snel regionaal en tegenwoordig ook landelijk. Een toenemend aantal opdrachten en de geleidelijke uitbreiding van het aantal diensten, leidden in 2017 tot een eigen tekstbureau voor journalistieke en commerciële opdrachten.
Ik geniet van de grote variatie in mijn werkdagen. De ene dag ga je het 'veld' in, de andere dag werk je thuis op de redactie met collega's. Zo interview je de algemeen directeur van Feyenoord over de nieuwe multisportclub en voor je het weet sta je in een stoffige rommelschuur naar een 83-jarige man te luisteren over zijn 9000 grammofoonplaten. Herschrijf je geen persbericht van een startende ondernemer dan maak je wel een bedrijfsreportage voor een magazine. Het is precies zoals ik het graag heb.
Vanuit mijn werk als journalist voor AD Rotterdams Dagblad kwam eind 2020 mijn eerste boek uit: Nederland en corona. Halverwege 2022 - ik had de smaak te pakken - volgde boek nummer 2: Dat vertelden ze er niet bij - Kroniek van een clubvoorzitter.
In de toekomst staan ook nog boeken op de rol over de Tweede Wereldoorlog in de Hoeksche Waard en over Schuring, de buurtschap waar ik ben opgegroeid. En als regiosportverslaggever sluit ik een boek over lokale sportverhalen niet uit.